بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی مزمن با دوره های غیرقابل پیش بینی و بازگشت کننده مانیا، هیپومانیا و افسردگی اساسی است. امروزه مداخلات روان شناختی به عنوان روشی الحاقی و پیش گیرانه به دارو استفاده می شوند. با وجود استفاده از تثبیت کننده های خلقی درصد معناداری از بیماران دوقطبی هنوز از عودهای متناوبی رنج می برند. درمان شناختی طراحی شده برای جلوگیری از عود اختلال دوقطبی، هنگامی که به همراه تثبیت کننده های خلقی استفاده می شوند، نتایج دلگرم کننده ای نشان می دهند. تعداد 14 بیمار دوقطبی نوع i، که با وجود تجویز تثبیت کننده های خلقی دچار عودهای متناوبی بودند، به طور تصادفی در گروه درمان شناختی رفتاری یا گروه گواه قرار گرفتند. هر دو گروه درمان و گواه تثبیت کننده های خلقی دریافت می کردند. به علاوه، گروه درمان به طور میانگین 14 جلسه درمان شناختی رفتاری دریافت کردند. برای بررسی اثربخشی درمان از مقیاس های مانیای یانگ، افسردگی و اضطراب همیلتون و پای بندی دارویی موریسکی استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس تحلیل شد. گروه درمان در علایم افسردگی و اضطراب کاهش قابل ملاحظه نشان دادند. در دو گروه در علایم مانیا و پای بندی دارویی تفاوت معناداری وجود نداشت.